Aşık olduğum kişiyi güldürebildiğim tek ve nadir anlardan birisini anlatacağım :
Okuldayken en ön sırada otururdum ve bir sıra arkamda da malum kişiyle arkadaşı vardı. Onlar kendi aralarında imalı cümleler kurarak klasik erkek muhabbetini yaparken, benim çok zeki (!) beynim de konuşmaya dahil olmak istedi ve olanlar oldu. Arada gerçek olmayan öksürüklerle konuşmalarına heyecan katan ikiliye yalandan öksürmeyin diyeceğime "Yalandan ossurmayın." dedim. O kadar çok güldüler ki, artık bir seçenek olmaktan bile çıktığımın farkına vardım. :)