asosyal itiraf

ideal sevgiliyi bulmuştum, çok mutluydum, yani öyle sanıyordum. gerçi ben mutluydum da o değilmiş. bir süre ailesinin yanına gitmişti o günlerin sonunda başladı bana whatsapp'dan soğuk davranmaya. her zaman emoji kullanan kız artık kullanmamaya, her şeyi uzatırken artık uzatmamaya başlamıştı.kimse anlamıyordu, olur olum öyle şeyler nerden çıkarıyosun hiçbir şey olmaz boşa kurma diyorlardı. ama bir bokluk olacağı benim içime doğuyordu. neyse geldi geldiği gün de ev arkadaşlarından gizli gelmişti çünkü ev arkadaşları bizim arkadaş grubundan kıskanıyordu ve bizim arkadaş grubumuzdan birisinin doğum günüydü. o gün iyi hoş eğlendik geçtik arkadaşın evine yatıp uyuyoruz hiçbir sorun yok. ev arkadaşlarıyla ortak arkadaş olan başka bir arkadaşımız mekandan story atmıştı gece o storyden işkillenip mekanın instagramına girip kim var kim yok onu kesiyorlar ev arkadaşları ve geldiğini görüyorlar. gece uyurken bir ton mesaj atmışlar sabah üzüldü kız bi ton. sonra eve gitti kızlarla bir şekil hallettiler aralarındaki sorunu. neyse o günden 3-4 gün sonra ancak görüşebildik benim işim sebebiyle. görüştüğümüzde her zamanki gibi sarıldık yürümeye başladık sahilde. ben her zamanki gibi elimi uzattım o uzatmadı. aha dedim olum bi bokluk dönecek hadi hayırlısı. oturduk bir kafeye sohbet etmeye başladık, daha sonra birden ben bitirmek istiyorum dedi. neden dedim, yeterince olgun davranmıyorsun, birbirimize göre değiliz hem ben okulu bitirince geri gidicem nasıl olacak gibisinden şeyler dedi. ben de el ele verirsek aşamayacağımız sorun yok, olgunluk konusunda da haklısın özür dilerim bundan ben de rahatsızım, senin için olmasa da kendim için değişicem söz veriyorum sana dedim. ben kararımda kesinim dedi. bir şans daha istedim insanlar değişir bunu denemeden bilemezsin dedim. en son düşünücem dedi 1 hafta önce hala bir ses seda yok. kalp pili kontrolüme birlikte gitmiştik, gergindim diye orda iyi gelmesi için parmağıma yüzüğünü takmıştı, tabii ona normal olan benim serçe parmağıma olmuştu ama olsun ondan bir parçaydı. hala da bende. şimdi yaşadığım yerden taşınmak zorundayım. kimsenin de haberi yok. her şey yerleşsin, iyice bir taşınayım son bir kez görüşeceğim ve bir daha konuşacağım. ya o yüzüğü geri parmağıma takacağım ya da bana yeniden yaşadığımı hatırlattığı, hayatıma değer kattığı ve bana yaşattığı her şey için teşekkür edip geri vereceğim. kafam çok karışık. bu başlığa hep çok uzun yazıyorum, muhtemelen okumuyorsunuzdur ama ben sadece buraya ok uzun şeyler yazıyorum. bu da çok uzun oldu o yüzden çok özür dilerim.