kendimi toparlamaya başlamıştım. aklım sürekli okulda ve aldığım projelerdeydi. arkadaşlarım bile hayret etmişti kendini nasıl bir anda toparladın o ayrılıktan sonra diye.
bu yazdıklarım aslında kendime çünkü ben bu mallığı 3-5 ay sonra tekrar yaparım ve toksik bir çemberde bulurum kendimi.
neyse insanı en iyi anlayan kendisiymiş meğer. o hayat arkadaşım olacak yalanları yok ölene kadar seni sevicem yalanları hepsi fasa fiso. öyle bi noktaya geldik ki nerede olduğumuzu ben bilmiyorum. ama bildiğim tek şey varsa da o dünya üzerinde biz asla beraber olamıycaz. aramızdaki tüm engeller kalksa da tüm sorunlar aşılsa da bu ilişki ol-ma-ya-cak.
o beni aradığında açmamalıydım, onunla tekrar buluşmamalıydım, tekrar ilişkiye başlayabileceğimize inanmamalıydım çünkü olamazdı ki neyine inandın salak kız. 2 yılın onunla geçmiş olabilir ama tüm hayatını sen ona zamanında bağlamış olsan da artık o ipler kesildi ki. kendi yolunu istediğin gibi çizebilirsin. o yanlız kalır mı sıkılır mı diye düşünmene de gerek yok.
acımasız bir insan gibi görünebilirim ama yemin ederim dünyanın en merhametli en şevkatli ve anlayışlı insanıydım ben. yaptıklarının karşılıksız kalması o kadar kötü ki insan kendini kullanılmış ve salak yerine konulmuş gibi hissediyor.