Beyaz tişört giymeyi pek sevmezdi, kendine yakıştırmazdı beyaz rengi. Ben ise beyaz rengin ona çok yakışacağını düşünüyordum. Dört yılı aşkın zaman geçirdik ama hiç beyaz tişörtle görmedim onu. Bugün bir fotoğrafta köşede bir yerlerde onu gördüm.
Beyaz tişört giymiş.
Ben haklıymışım, gerçekten çok yakışmış.
Ne tuhaf, birkaç ay önce onu beyaz tişörtle görseydim tüm gün sarılırdım “çok yakışıklı olmuşsun sinirlerimi bozuyorsun” diyip yanaklarını, kollarını sıkarak sevmeye çalışırdım, sürekli durup onu izleyesim gelirdi. O da muhtemelen beni sakinleştirmeye çalışırdı. Ama bugün onu öyle görünce canım çok yandı, neden bu kadar güzel olmuş derken gözyaşlarımı tutamadım.
Çok tuhaf, birkaç ay önce görseydim beni çok mutlu edecek bir manzara bugün benim canımı çok yaktı. Gördüğüm andan beri eksik hissediyorum. Onu unutmak için ona karşı öfkelenmeye, onu düşünmemeye çalışırken özlemim iyice arttı.
Kim bilir, belki de zaman her zaman iyi bir ilaç değildir.