kimselere anlatmadığım bir meselem var sözlük. anlatamadığım değil, anlatmadığım. anlaşılmama korkusundan ziyade o kadar kutsal bir yere koymuşum ki içimde bir yerlerde, anlatırsam basitleşir zannediyorum sanırım. diğer taraftan bir başlasam anlatmaya, susmam.
ıssız bir tepe çıkıp boğazım çatlayana dek çığlık atsam geçer de gibi. du bakalım.