Öyle idealize etmişim ki seni görsen ağlarsın benim kafanın son durumuna. Bu kafamın içini görsen öyle korkarsın ki her gece kabuslarımı ve tatminsiz sisli ruhumu görsen öyle korkansın ki öyle bi boşluk ki ruhumda öyle sebepsizlik ve amaçsızlık kaplamış ki beni korkarsın. Çok sevdim ve çok sevildim bu beni iyileştirmişti ama her şeyin bi ömrü olduğu gerçeğini nasıl sıktım kafama bi bilsen. Ömrü dolan şeyleri görsen kafamın içinde, bu kadar boşlukla nasıl yaşadığımı görsen, boşluğa uyandığım sabahlarımla ben o kadar çok üzgünüm ki. Ne kadar sıyırmış olabileceğimi tahmin edemezsin