asosyal itiraf

Merhaba arkadaşlar yüksek müsadenizle bir şeyler karalamaya geldim. 5 haftadır falan bataktayım, kara sevdaya düştüm maalesef. Keşke size ilk haftalardaki mental durumumu gösterebilsem. Kara sevdayı geçtim, beyefendiden hoşlanacağımı bile düşünmüyordum. Nasıl da rahatım ama, götüme bile takmıyorum çok affedersiniz. Sonra bir takım gelişmeler oldu. Mesela bana çok güzel güldü, benim için şarkı söyledi, benimle birlikte sıraya kafasını koyup uyuyakaldı. Bir şeylerin kalbimde filizlenmeye başladığını hissettim. Sadece geçici bir şey dedim, aşık falan olmuyorum ya sonuçta. Hoşlanıyorum biter gider. Sonra beraber sigara içip beraber gülmeye falan başladık. Benim hislerim büyüdü de büyüdü. Küçücük kalbime nasıl sığsın artık. Beyefendinin yanında oturduğum her anda tırnaklarımı sıkmaya başladım. Yoksa ona sarılıvereceğimden korkuyordum, çünkü yemin billah sarılmaya çok ihtiyacım vardı. Yakın zamamda sevgilisi olduğunu öğrendim, tamam dedim unuturum bundan sonra. Ne olacak yani, kendime biraz zaman verirsem hallolur. Zaten aşık falan da değildim. Sonra sevgilisine nasıl seslendiğini duydum, nasıl da sevgiyle konuşuyordu. Kalbimin özlemle çarptığını hissettim. Küçüldüm de küçüldüm gün geçtikçe. Şimdi ben de kalbim de minicik. İkimiz de 3 gündür ölü gibi yatıyoruz yatakta. Beynimde kira vermeden yaşayan beyefendiyi düşünmekten haşat olduk. Kalbimle ortaklaşa karar alıp en yakın arkadaşıma anlattık bu olayları. Bir kere anlatınca hızımızı alamadık ki, birkez daha anlattık. Evet de daha ne kadar anlatıcaz ona? Şimdi kendi kendime anlatıyorum sözlükte, bakın delirmenin ilk adımındayım. Beyefendiye öyle böyle değil, baya baya deli oluyorum. Nolacak benim bu durumlar?