Benim zorlandığım bir şey sanırım. Fakat aklıma bir kere gelince “ben ne yapıyorum burada, etrafımdakiler ne?” gibi soruları artırarak cevaplandırmaya çalışıyorum.
Bugün hatırlamamı sağlayan cümle “Ağızların tadını bozan ölümü çok hatırlayın!” idi.
tirmizi
Kabir ziyareti konusunun devamında olan bir hadisti. Kabir görmek yeterli olmuyor çoğunlukla. Ben o nazarla bakamıyorum. Resulullah (sav) gibi “selam size ey kabir sakinleri” diyebilebilir miyim, hiç sanmıyorum.
Sonra
buradaki hadisleri okudum. Bazen çok boş bulunduğumu, bir şeyi isterken beraberinde neleri reddettiğimin farkında olmadığımın aydınlanmasını yaşadım.
Bu sebeple
ölmek istemek gibi bir başlıktan ziyade -ki bu vakitlerde sözlük biraz şey oluyor- yalnızca hatırlamak başlığı daha uygun gözüktü.
Ölümü isteme hakkımın olduğunu düşünmüyorum ben, neyine güveniyorsun ulan diye yükseliyorum kendime. Orası sonsuz çünkü. Bir de “dünyaya dönsem bir iyilik daha yapsam” pişmanlığı yaşayacak olmak var.
Velhasılı çokça hatırlamak, yokmuş gibi yaşayıp ömrü heba etmemek, kırmamak, küs kalmamak, sevmek, sevilmek çiçek böcek vs