Bu hayat hep benim ağzıma sıçtı derken farkettim ki hepsi benim bok yememmiş. Hayatim boyunca kendimden çok herkesi düşündüm ailemi, arkadaşlarımı herkesi sokakta geçeni bile, otobüs dolu diye binemeyeni bile. Noldu peki canımdan çok sevip, düşündüğüm herkes beni bir gram bile düşünmedi ama onlar da haklı kendini sevip önemsemeyeni onlar neden düşünsün ki. Kötü olansa bunun farkına vardım ama değiştiremiyorum aferin böyle devam edip gün yüzü görmeyim ben. Mallık desen bende. Hayatımı bes yaşındaki çocuğun eline versem benden iyi yönetirdi öyle bir rezillik benim ki.