miss turkey 2002'nin medarı iftiharı...
bi' ara pique'den 8-9 çocuk yapmak istiyorum gibi bir açıklaması olmuştu. oturup bir gece sabaha kadar bu konuyu düşünmüştüm radyo yayını açıp.
çocuk yapmak sınıfsaldır. roberto carlos'un kaç farklı ülkede kaç tane çocuğu var o bile bilmiyor mesela. benzer olaylar başka başka şöhret sahibi kimselerde de var. adamların o kadar kaygısı yok ki korunmak için tedbir almamışlar. hatta korunaksız seksi bile isteye talep etmişler. partnerleri hamile mi kalırmış? kalsın canım ne olacak? para bok sonuçta. o çocuğun hayatını annesinden satın alırlar. atarlar kadının önüne bir torba dolusu para, bu çocuğu büyüteceksen büyüt ama benden uzak ol derler. o anneler de çoğu zaman bunu kabul eder. umurunda değil çünkü doğuracağı çocuğun babasız büyümesi. her şey para amk.
pique'nin yerinde olsam bol bol çocuk yapardım. her birine şahane hayatlar sunar, her biriyle ayrı ayrı ilgilenirdim. kalabalıkları sevmem ama kalabalık aileleri severim. ki burada sen bir aileye sonradan dahil olmuyorsun, sıfırdan eşinle beraber bir aile kuruyorsun. yap bol bol çocuk, kur adam akıllı bir düzen, hepsi sıra sıra güzel şeyler yaşasın senin varlığın sayesinde... onların mutluluğuna şahit ola ola yaşa git işte. şu hayatta evlatlarına güzel bir gelecek sunmaktan daha güzel ne var sanki?
not: doğmamış çocuklarımı çok sevdiğim için onları bu dünyaya getirmek istemiyorum. ama onlara olan hasretim içimi kemiriyor. kader kader değil mayın tarlası.