Allah bu bünyeyi sürekli yeni yeni şeylere alışıp eski eski şeylerden vazgeçeyim diye yaratmış.
Yıllardır en sevdiğim mevsim hep kıştı. Bu yıl gerçekten ben bu mevsimden her zerremle tiksindim ya. Bitmiyor da amk. Biter gibi bile olmuyor. Her ay artarak devam ediyor. Yeter birader valla bak bu kadarına gerek yok yani.
Yediğim ayazı asla unutmayacam falan tamam ama önce şu kışı geçirmemiz lazım. Bu nedir ya?
Evden asla çıkasım gelmiyor. Kırk kat giyinsem de üşüyorum. Ne zaman kapının önüne çıksam tekrar bir tur daha beyaz beyaz serpiştirmiş oluyor mevlam. Daha 2. adımda geri eve giresim geliyor. Her ay 800-1000 lira doğalgaz ödüyorum ama ev asla ısınmıyor. Kar yağınca hava yumuşumuyor artık. Çünkü ayaz falan da çıkıyor. Asla üşümeyecek şekilde hazırlansam da bu seferde suratıma suratıma bıçak gibi kuru soğuk çarpıyor. Kaldırımlarda ters falan yürüyorum. Taş gibi botum durduk yere yırtılmış, neyse kış bitiyor zaten yenisini falan alamam şimdi diyoruma ama kış da bitmiyor lan!
Eskiden olduğu gibi biraz melankolik, biraz hüzünlü, ilham dolu dingin kış geceleri yok. Her yer kasvetten çatlayacakmış gibi. İnsanlar üzgün, mutsuz, sinirli ve parasız.
Televizyonda hala Survivor var. İnanılmaz.
Toplu taşıma kullanmayı sevmiyorum. Oradaki insanlardan, o ortamdan, tanımadığım insanlarla üst üste yolculuk yapmaktan, aynı havayı solumaktan tiksiniyorum. Benzin olmuş 20 lira. Ülkeler birbirine füze falan atıyor, ekonomik buhrandan 20 yıl kurtalamıcaz gibi bir hava var ve malum şahıs hala ölmedi.
Kendimi Rus romanlarındaki üzüntülü, yalnız, karamsar, melankolik, parasız, bir şeylerden öç almaya çalışan, feleğin tokadını yemiş ama yine de ayakta kalmaya çalışan biçare karakterler gibi hissediyorum bazen. Hayatımda iyi ve güzel olan bir tane şey var o da çok uzak şu an. Havaların çok kötü olması geri kalan her şeyi acayip kötü yapıyor galiba. Hiçbir şey gözüme iyi ve güzel gelmiyor ve hepsinin tek suçlusu günlerdir kıyamet gibi yağan kar olabilir.
Gökyüzüne bakıp ağam yeter kurbanın olam sal bizi diye yakarmama az kaldı.
Bahar gelsin, çiçekler açsın, sokak aralarından sümbül kokuları gelsin, sabahları kuş cıvıltılarıyla uyanalım, ikindi serinliğinde yürüyüş yapalım, akşam sefalarımız olsun, kemiklerimiz ısınsın. Bak söz veriyorum hiç utanmadan gocunmadan millet bahçelerinde yuvarlanacağım.
Yeter ki şu boktan havalar güzelleşsin, mahvolmaya razıyım. .s.s