Sevgi böyle pişiye batırılmış reçel gibidir. İkisinin tadı bir araya gelince efsane olur (bence). Yoksa ayrı ayrı reçel kasesi zaten buzdolabıyla masa arasında mekik dokur. Önemli olan o an, o bir araya geliş. Sonda ise tatlı bir gülümseme ve elinde reçelin tadı kalır, onlar da hatıralar, reçelin tadını seversin ama o parmaklarındaki yapışkanlığı sevmezsin. Hatıralar can yakar ama olsun hissettim dersin.
Hepimiz pişimizi buluruz umarım, çünkü reçel gibi insanlarız 🌸