Dünya da eşit olduğumuz tek şey herkesin bir gün ölecek olması.
Aslında ölümden korkmuyorum. Hayallerimi gerçekleştiremeden ölmekten korkuyorum.
Dünya benimle gelmeyecek ki gitmekten korkayım, ben dünyada bir iz bırakamadan ölmekten korkuyorum.
Hiç uçurtma uçurmadan gidiveren çocuklara üzülüyorum,
Hiç annesini koklayamamış olanlara,
Ağlayarak geldiğimiz bu dünyada yüzü hiç gülmeyen annelere üzülüyorum ben.
Dahası dünyayı sırtlarına alıp gideceğini sananlara üzülüyorum.
Hiç çimlere uzanmadan, denize girmeden, aşık bile olmadan özetle dünya üzerindeki tüm güzelliklerin değerini bilmeden ömür tüketenlere üzülüyorum.
Yaşamak ne olursa olsun ümitli bir şey.
Durmadan koşmak, bıkmadan dinlemek, sıkılmadan öğrenmek, yeniden sevmek, hepsi hepsi ümitli bir şey.