O kadar cok duygu yasiyorum ki o kadar cok sey düşünüyorum ki kendi düşüncelerime kendim yetisemiyorum unutmaya basliyorum herseyi kısır dongudeyim çıkamıyorum. Cok yoruldum cok. Birseyleri sanmaktan biseylere inanmaktan yoruldum. Güçlü gozukmekten oyle davranmaktan yoruldum. Ve son donemde fark ettim ki en,en yakinim dedgim insana bile kendimi acmiyorum artik ara ara gelip buraya yaziyorum. Kalabaliklar arasnda kendmi yalniz hissediyorum. Varım ama yokum.