Dün akşam yıllardır görüşmediğim kardeşimi aradım daha doğrusu mesaj attım. Bu uzun zamandır aklımda olan bir şeydi ama vereceği tepkiden veya hiç tepki vermemesinden çekiniyordum. Daha 13 yaşında 7 8 sene önce gördüm en son. Üvey babam aradığım zamanlarda sürekli yanımda değil ben aratırım gibi bahaneler sunup hiçbir zaman geri dönmedi. Birkaç arama sonrasında bende aramayı bıraktım. Zaten farklı şehirlerde yaşıyorduk oturdukları evi dahi bilmiyordum. 5 yaşındaki bir çocuğa anlatsam da anlamayacağı durumlar vardı. Mesajımı görünce buyrun da siz kimsiniz yazdı o an canım çok yandı. Ablası olduğumu hatırlamamasına kızmadığımı daha önceleri ulaşmak istediğimi ama kendi iletişim kanalı olmadığından ulaşamadığımı telefonuna ulaşınca yazmak istediğimi söyledim. Verdiği tepkiyi hayatım boyunca unutmayacağım. Ablaa abla nerdesin seni çok özledim dedi. Sonrasında geç saate kadar konuştuk. Artık büyüdüğünü karşılıklı konuşabileceğimizi her zaman görüşeceğimizi söyledim. Umarım her şey çok güzel olur bu benim yıllardır istediğim, kendime kızdığım, cesaret edemediğim bir şeydi. Annem bizi izliyorsa gülümsemiştir. Buna eminim.