adam altmışına merdiven dayamış hâliyle yüksek lisansa heves etti. iyi de oldu.
şurada
(#2275448) bahsettiğim kazadan beri babam sağlıklı yürüyemiyor. çalışamıyor da artık, evde hep. yerinde duramayan, yoğun çalışan bir insan için evde durmak zorunda olmak büyük zulüm, onunla yaşayanlar için de öyle. evin içinde sürekli bir icat çıkarıyor. bahçede kendisine mini bir çalışma alanı oluşturdu, ahşap kesip birleştiriyor, evin orasını burasını yıkıp baştan yapıyor falan.
ona da bir uğraş olsun diye bu yıl birlikte ikinci üniversite okuyalım demiştim, açıktan yazıldık bir bölüme. babamla sınıf arkadaşı oldum resmen. :d
bizimki beğenmedi ders anlatan hocaları, hitabetleri yokmuş. böyle ders mi anlatılırmış? ezberden konuşuyorlarmış, olay örgüsü kurmaktan acizlermiş. saydırıyor da saydırıyor. çok haklı.
“bir sonraki
ales ne zamansa başvur, ben de yüksek lisansa başlayacağım” dedi. sevindim aslında. çünkü kendisi tanıdığım en iyi hatiplerden olabilir. babam konuşsun, saatlerce dinleyelim. öyle akıcı, öyle hâkim.
tabii kötü yanı da yok değil, bu hırs yapıp benden önce akademisyen de olur şimdi.
başvurduk bakalım ne yapacak…