otobüs yolculuğu

bugün dönüyorum uzun bir süre ait olacağım yere. evden çıkmadan ablama "o kadar yolculuk yaptım bir kere otobüse bindiğimde arkadan el sallayan biri olmadı" dedim. hafif şakaya vurarak söyledim ama buna hep çok özenmişimdir. abim bırakacaktı beni. ablam ona söyledi, o da "duydum duydum yapcam tamam" dedi gülerek; ben de salağa yatıyorum tabi. geldik otogara, 15 dakika var kalkmasına. her neyse geçti vakit sarıldık falan. koltuğa oturdum camdan bakıyorum benim tarafa gelecek diye, o arada gittiğini gördüm. asla kolay kolay ağlamam ama gözlerim doldu bir anda. hareket edene kadar gittiği yöne doğru baktım belki hatırlar diye de cıkk gelmedi. bugün de kırıldık, hayırlı olsun..