Güney bence çok güzel tasarlanmış bir karakter. Çoğunluğun aksine benim sevdiğim ve kötü olarak niteleyemediğim biri. Ve bence "gerçek" insana çok yakın bir karakter. Hayatta en çok değer verdiği şey için en çok değer verdiği 2. Şeyden vazgeçiyor, kardeşi için cemre'den. Sanıyor ki cemre unutulabilir, sanıyor ki banu, bütün varlığıyla cemre'nin yerine geçebilir. Bunun ümidiyle hareket ediyor. Ama kıskançlık ve pişmanlık gibi insanı kendi karakterinden uzaklaştıran, çaresizleştiren ve yolunu şaşırtan 2 hissiyatın kurbanı oluyor. Attığı her adımla başka bir hatayı doğurarak dizinin kötü karakteri kimliğine bürünüyor. Ve hepsinden önce güney yalnız bir karakter. Karısı var, kardeşi var, arkadaşı var ama hiçkimsesi yok. Yalnızlık psikolojisi onu daha da derine çekiyor, sivriltiyor, agresifleştiriyor. Kazandığı şeyler kaybettiği şeyi telafi edeceğini düşünerek yola çıkıyor ama her tökezlediğinde kaybettiği şeyin, cemre'nin eksikliğiyle yüz yüze geliyor. Ve aslında cemre'yle beraber kardeşini de kaybediyor. Ben güney karakterine çok saygı duyuyorum. Fedakar bir karakter bence. Tabii fedakarlığın babasını kuzey yapıyor diyebiliriz. Ama o kaza kuzey'in suçuydu. Güney bu yükün altından kalkamadı, saçmalayıp durdu. Velhasıl ben bu dizide güney'i kötü karakter olarak tanımlayamam. "Kuzey güney 2" şeklinde bir yapım çıksa ve bu kez olaylar güney'in gözünden anlatılsa şahane bir psikolojik yapım olur diye düşünüyorum. Ve ayrıca herkes
kıvanç tatlıtuğ'un oyunculuğunu övüyor ama
buğra gülsoy'un oyunculuğu da az buz değil. Neyse efenim işte öyleyken böyle. Kral diziydi, yeniden izleyesim geldi. Aklıma gelmişken de bir şeyler yazayım dedim.