Hem çok şey anlatmak istersin, içinde Tsunami olur, bin yıllık yanardağsındır da Volkanik bir şekikde için patlar ve önüne geleni yıkar geçersin, Gölcük Depremi olur ve içinde yer yerinden oynar, sağlam hiçbir şey kalmaz ve bunu bağırmak istersin, ama sonra seni kimsenin anlamayacağını, anlayamacağı gerçeğiyle yüzleşince susarsın ve içinde patlar ya her şey.
Tam da öyle hissediyorum. Şu an bununla ilgili öyle edebiyat kasar ve acımı öylesine destansı yazarım ki, ama bilirim ki o destanda bile acımın "A" harfinden bahsedememiş olurum. Tam da o raddedeyim. Ölüm ile Yaşam arasındaki dipsiz kuyudayım ve bu kuyudan çıkış yok, çürüyerek ölmeyi beklemekten başka çare de yok sana.
Bu senin kaderin, olmuyor, zorlama.
Haydi eyvallah. Yerime de sevin, sevilin sevdiklerinizi ve hayatı. Elveda.