ürkütücü hisler

Kim ne der? Diye düşünüp bazı şeyleri itiraf edememek. İçinde oluşan kıvılcım zamanla lav gibi büyür, konuştuğun tek kişi kendinsindir. Duvarlara dil dökmeye bile cesaret edemez o an insan. Ayaz soğuğa rağmen ter döker geceleri. Anlamı olmayan hisler cebine harçlık misali midende başlar beyninde devam eder. En korkusu da bu itiraf yalnızlığınla beraber kalbinde son bulur. Çaresizlik ateş gibi yakıyorsa insanı idam fermanı yazılmış bir mahkumdan , ay gibi parlayan yüzüne kara toprak atılmasından ve her gece uyandığın gecelerin yer altında devam etmesinden kaçamazsın. Kaçamazsın işte.