ablalığın artık tam olarak anne yarısı olduğum dönemlerindeyim, hem anneyim hem arkadaşı e zaten ablanın tanımı da bu bence. ''paran mı bitti anneme deme bana yaz'', ''bir yerde içicek misin kimle nerede olduğunu bana yaz ama lütfen ablacım sigara içme başka bir şey istemiyorum''. normalde kendi giyineceğim kıyafetleri asla vermezken daha hiç giymediğim şeyleri o ister istemez vermeye başladım(bunun önemini sözlükteki bacılarım anlar). valla ablalık müthiş bir şey ya, kardeşim dünyadaki herkesden ve her şeyden önemli benim için, bunu da hiç saklamam yakın çevrem bilir ondan daha önemli bir şey olmadığını. biraz temas bağımlısı olduğum için sürekli öpüp sarılıyorum, e o kadar da terörüm olsun ayol n'apim yani. ablan olması nasıl bir duygu acaba, iyidir bence baya.