kendinden nefret etmek

Bunu yapmaktan ne kadar vazgeçmek istersem o kadar vazgeçemiyorum.Şimdi size özetleyeyim; Çok ilgisiz sevgisiz bir çocukluk ve evlilik geçirdim. Hiçmişim gibi davranıldığı için hep kendimi birilerinin gözüne sokarak var etmeye çalışıyorum, kendime harcamadığım zamanı, sevgiyi, parayı hep sevgisini ilgisini istediğim insanlara harcamakta ustalaşmış durumdayım. Hayatındaki insan zamanını bana ayırmayınca, beni arayıp sormayınca deliye dönüyorum, nedenler sormaya o insanı sorguya çekip boğmaya başlıyorum. İstiyorum ki hayatta en sevdiğim insanların en sevdiklerinden, merak ettiklerinden, gönlünü kırmak istemediklerinden ve hatta el üstünde tuttuklarından olayım. Çünkü ben onlara öyle yapıyorum. Kendimi bu konuda çok rahatsız hissettiğim için psikolojik destek aldım, ilaçlarla tedaviyi desteklemeye devam ediyorum ama bu şımarıklığım yada ilgi arsızlığım asla bitmiyor. Yalnız kalmaktan, ilgisiz ve sevgisiz kalmaktan o kadar korkuyorum ki, eksiklik anında ölüyorum sanıyorum. Yargılamadan verebileceğiniz tavsiyelere çok ihtiyacım var. Son çarem olarak buraya yazıyorum zaten. Not: kendimi sevmeye, kendimle vakit geçirmeye, kendimi geliştirmeye çalıştım işe yaramıyor, yalnız kaldığım her dakika kendimden daha çok nefret ediyorum.