Ben bir aralar kendimden nefret ederdim. Yaklaşık geçen yıla kadar. Ama buna sanırım hayatımdaki insanlar sebep oluyordu. Ben bunu, çok ani bir şekilde, en alakasız bir anda fark ettim. Geç olsun güç olmasın... Sonra ben bu insanları ne kadar seviyor olursam olayım, onlara ne kadar önem veriyorsam vereyim, hepsini tek tek çıkardım hayatımdan. Yaklaşık iki haftada çevremde baya bir azalma oldu.
Çünkü ben. Benim için benden daha önemli kimse olamaz. Cidden çok ani yaşanan bir aydınlanmaydı benim için ama hayatımda önemli değişiklik yarattı. Kendimi daha iyi hissetmeye başladım, her açıdan. Daha güçlü. Daha kendine güvenen. Sağlığıma da psikolojime de inanılmaz iyi geldi.
Elbette başkalarını da sevmek çok önemli ama kimseyi, üzülmenize izin verecek kadar sevmeyin, hayatınıza sokmayın böyle insanları. Her şeyden önce kendinizi sevin. Gerçekten daha iyi hissetmeye başlıyorsunuz.