lisede romanını okuduğumda, aşkın da yetemediği için sinirimden ağlamıştım. haftalarca sevmesine rağmen verdiği kararı kendi içimde mantıklı bir şekilde konumlandırmaya çalışıyordum, çünkü küçüktüm aşk her şeye yeter sanıyordum. finaliyle beni derinden sarsmıştı, ötenazi kavramıyla ilk kez bu kitapla karşılaşmıştım, bireyin ölüm kararına bile saygı duyulması gibi hisler açıkçası olduğum yaşa göre kabul etmesi zor şeylerdi velhasıl ergendim.
filmine gelince az önce izledim netflix'e gelmiş görmüşken izleyeyim dedim kitap kadar etkilemeyeceğini, sonunu bildiğim için filmden uzak duruyordum. lou'nun adım sayarak işe eve gitmesi, labirentte dolaşma ve akabinde lou'nun travmasını anlatması vs detaylar filmde yoktu ve açıkçası gözüm aradı hatırlamadığım da birkaç sahnesi daha vardır muhakkak. film biraz daha yüzeysel kalmış romana göre e zaten roman epey kalın olduğu için de normal sahnelerin olmayışı.
yaklaşık 8 yıl sonra denk gelmeme rağmen yine aynı sahnelerde gözlerim doldu aynı hisler içinde değildim bu sefer william'ı anlayan biri olarak izledim.
yıllarca unutamadığım ve çok değerli repliği de bırakıp kaçayım.
---
spoiler ---
bazen sabahları uyanmak istememin tek nedeni sen oluyorsun.
---
spoiler ---