Babamın rahmetli ile birkaç anısı var çok güldürür beni. Babam küçükken arkadaşları ile sık sık Levent'e oyun oynamaya gidermiş. Levent o dönemler şehrin dışında sayılabilecek ağaçlık, yeşillik bir yer tabii. Oyun oynamaya çok müsait yani. Fakat saatlerce oyun oynadıktan sonra doğal olarak acıkırlarmış. Çok uzak olmamasına rağmen eve dönmeleri demek oyun zamanının bittiği anlamına geliyor. Gidip bir yerlerde yemek yemek diye bir konsept yok, olsa da o civarlarda öyle bir yer yok. O yüzden oradaki evlere dadanıp ekmek arası isterlermiş :D
Tabii lokasyon Levent olduğu için oturanlar ya ultra zenginler ya da ünlü isimler. Babamın hâlâ şükranla andığı o ünlü isimlerden birisi de
Cüneyt Arkın'ın eşi
Betül Cüreklibatır. Hiç geri çevirmezmiş çocukları hep bir şeyler yapıp verirmiş :D İşte hatırladığı diğer isim de rahmetli Fatma Girik. Fakat Betül Hanım'ın aksine hep kovalarmış evine giren çocukları sjfhsjf (aşırı haklı bu arada). Zaten bin bir tane sapığı varmış o dönemler, kafa dinlemek için uzak yerde oturuyor kadın. Üstüne çoluk çocuk bahçesine girince hatta ağaçlara falan dalınca tepesi atıyordur mutlaka :D O yüzden çok sefer kovalamış babamı.
Neyse bu da böyle saçma bir anıdır. Allah rahmet eylesin, babam bile çok üzüldü öldüğünü duyunca.
Zafer Algöz'ün anılarına vs. bakınca oyunculuğunun yanında ne kadar iyi kalpli bir kadın olduğu da belli oluyor.