acı veren bir rahatlıktır. kafada hiçbir soru kalmaz, dümdüz sevmiyor işte. sevsin, sevdiğini göstersin diye uğraşmaya gerek yok. sevildiğini sanmaktan iyidir en azından, bu sanrının yanlış olduğunu öğrenmek çok koyuyor.
sevilmemeyi çok önceden kabullendim çünkü gerçek bu. "beni niye sevsin ki" sorusuna mantıklı bir cevap bulamadığım sürece bu rahatlığı yaşamaya devam edeceğim.