ebeveynlerinin çıraklık eseri olmaktır.
türk eğitim sistemi kadar olmasa da; bana kendimi deney tüpü olarak hissettiren şeyin ne olduğunu sorarsanız hiç düşünmeden "ilk çocuk olmak" cevabını veririm.
(bkz: sıkılıyorum daralıyorum isyan ediyorum isyan)
içime doğmuş olacak ki çocukken çok olay çıkardım bu konuda. az cıngar çıkarmadım annemlere "hüüğğğ ben abi/abla istiyorum hüüüğğğ" şeklinde. ama ilk doğan evlat ben olunca o iş öyle olmuyormuş :/
kız kardeşim var bir tane, bak onun konumunun da kendine özgü dezavantajları var. ama genel olarak benden daha şanslı bence. hem çıraklık eseri değil, hem de 3. bir ebeveyn olarak gül gibi abisi var.
aslında bu konuda allah yüzüme güldü. öyle bir kardeşim var ki yeri geliyor bana ablalık, eve de annelik yapıyor. allah seni ömrümden eksik etmesin kız, bekle yanaklarını avuçlayıp sonra aniden sıkıştırmaya geliyorum.