babam cok guclu biri. duygularini oyle cok insan icinde yasayan ya da aglayabilen biri degil. bu bence kotu bi ozellik. ama ben gecenlerde babamin ilk defa bir yuku tasiyamadigini fark ettim.
bizi kardesimin öldüğü yere goturdu. bana sorsalar ben görmek istemezdim. insanin nasil pamuk ipligiyle bu hayata bagli olduguna inanamazsiniz. kafasini vurdugu bariyerler 1 metre bile degil. arabadan 1 saniye once ya da sonra dusse siyriklarla kurtulur. bazen babam evden gider ve cok uzun zamanlar gelmezdi. megersem oraya gidermis dolasirmis, aglarmis. kaza aninda oraya gittiginde ustu ortulu biri varmis ama inanmak istememis hastaneye gitmis. insan onunde gordugu gercekleri bile nasil inkar ediyor iste.
ah canim babacim. ilk defa bir yuku bizle paylasiyorsun. biliyorum ben de cok zorlaniyorum emin ol cogu zaman dayanamiyorum hala. ama sen bizi birakma.