eskiden korkardım, yalan yok. şimdi hesap kitap yapıyorum da, ölsem daha iyi gibi duruyor. beni hayata bağlayan hiçbir şey yok ve yaşadıkça günah işleme oranım da artacağından ölüp gitsem daha avantajlı olurum diye düşünüyorum. tabi yarın öbür gün fikrim değişebilir ama bir süredir böyle düşünüyorum, şu iğrenç hayatın mücadelesini vermek hiç içimden gelmiyor. ömür bağışlanacak bir şey olsa, mutlu birilerine gözüm kapalı verirdim ki iyice tadını çıkartsınlar.
(bkz: he yarram he)