İnsanın kendi kendiyle ettiği sohbetin bir neticesi sanırım. İnsan hayatı sorgulamaya kendinden başlıyor. En uzun süre çocukluğuma ayrılıyor bu sürede. Farklı farklı senaryolar kurup nasıl olurdu diye düşünüyorum. Geleceği düşünüyor insan ama bakıyor ki o dipsiz bir kuyu. Sonra birsürü yeni karar alıyor uyanınca unutuyor. Büyüdükçe hayatı sorgulamak eylemi can yakıyor galiba. Çünkü sorgulayan taraf hükmen mağlup hayatın karşısında:)