Bu aralar “Bir, sıfırdan her zaman daha iyidir.” mantığıyla ilerliyorum. Akmasa da damlıyor gibi düşünüyorum. Bu hedeflerimin küçüklüğü veya vizyonsuzluğumdan kaynaklanmıyor. Ama şundan kaynaklanıyor; ben, oldum olası çabuk sıkılan ve çok sabırsız biriyim. Hemen her şey olup bitsin istiyorum. Öyle olmayınca sonuç alma sürecim ve düzeyim uzaklaştıkça motivasyonumu olağan gücüyle kaybediyorum. O yüzden tamamen kopmamak için adım adım ilerlemek ve bunu başarı saymak zorundayım. Yoksa bir kopunca asla toparlayamıyorum.
O yüzden bir süre böyleyiz.