Benim hayatım aynı rutininde devam ediyor ama sevdiklerimden, yakınlarımdan her gün bir başka kötü haber alıyorum. Herkesten uzağım, kimseye bir faydam da dokunmuyor. Sesli ya da görüntülü arayıp onları biraz desteklemeye, neşelendirmeye çalışmaktan başka hiçbir şey yapamıyorum. Kötü haber almanın en baş edilemez yanı da bu sanırım, kimseye yarayamamak.
İki kardeşim de farklı şehirlerde hasta şu anda mesela. Canımdan can gidiyor ama ikisinin yanına da uçamam, oturup dersime çalışmak zorundayım.