Bundan beş sene önce öyle bir aşık olmuştum ki. İlk üç kelimeyi yazdıktan sonra elimi klavyeden çekip bir süre
üstünden geçen vakte baktım çünkü onu ilk görüşümün üstünden bu kadar zaman geçtiğinin asla farkında değildim. Ta ki ilk üç kelimeyi yazana kadar. Öyle bir aşık olmuştum ki, deli divane. Bizimkisi de çok güzel bir aşktı, zorluydu ama çok güzeldi. İki yıl sürdü. Beni hem çok zorlayan hem de dünyanın en mutlu insanı yapan bir ilişkiydi. Tek tarafı suçlayamam, benim de hatalarım vardı. Ona karşı olan hatalardan ziyade kendime karşıydı bu hatalar. Sanıyorum hayatımda olan bazı şeylerden dolayı biraz fazla hassas bir yapım var ki kendi kendime çok kurar, çok düşünür, fazla fazla detaya girer ve çok eziyet çektirirdim. Kendi içimdeki volkanları istemeden ona yansıtırdım. İkimiz de hatalıydık ama bunların acısı bana daha çok vurdu sanki. Kısa bir süre önce kapandı yarası ama hâlâ hatırladığım zaman koca bir of çekip ardından gülümsüyorum. Çok acı çekeceğimi bilmeme rağmen bitirmiştim çünkü kendimden çok fazla ödün vermeye başlamıştım, zamanla kendime olan saygımı yitirmeye başlamıştım ve ben ben değildim. Dengesizleşmiştim. Onun beni tanımadan önceki ve tanıdığı ilk bir yıldaki o çok neşeli, deli dolu, ışıl ışıl, kafasına buyruk ben değildim. Son zamanlarımızda sık sık modu düşen, kafasında kuran, her olayı üstüne alınan, saldırgan, bir anda parlayıp bir anda sönen dengesiz ve çok farklı biri olmuştum. Bitirmek ikimiz için de en doğru karardı. Bitirdikten sonra iki buçuk yıl zaman zaman konuştuk. Nerdeyse üç yıl ona hiç belli etmeden çok çok çektim acısını. Bi dönem yemekten içmekten kesildim, insanlardan uzaklaştım, derslerime çalışamadım, yaptığım hiçbir aktivite zevk vermemeye başladı, durmadan yattım, durmadan ağladım, olur olmadık yerlerde gözlerim doldu, sadece ve sadece düşündüm, varlığımı bile sorgulamaya başlamıştım. O dönem kafamı asla susturamıyordum ama bir an bile. Hep aklıma bir şeyler geliyordu. Bir şeyi düşünürken başka bir şeyi düşünüyordum ve önceki düşündüğümü unutuyordum. Bazı şeyleri hatırlamaya çalışıyordum ve ya hatırlayamıyordum ya da kafamda hayal ettiğim gibi hatırlıyordum bu da beni deli ediyordu. Sonra günlükvari bir şey yazmaya karar verdim. Hayatım boyunca defalarca denememe rağmen asla beceremediğim şeyi o dönem yapmayı başarabilmiştim. Kafamda o kadaar çok şey dönüyordu ki beni hem ruhen hem de bedenen inanılmaz yoruyordu ve birçok şeyi unutmama sebep oluyordu. Her gün kafamdaki düşünceleri, cevapsız kalan soruları ve hislerimi deftere yazarak kendimi rahatlatıyordum. Yazmaktan elim ağrıyordu ama değiyordu. Böyle böyle zamanla ruh durumumu düzelttim. Üç senedir de hayatıma birini al(a)mıyorum. Bu insan bana çok şey öğretti hem onunlayken hem de yokluğunda. O yüzden her şey için teşekkür ediyorum. İstediğinde her şeyi başarabilen bir insansın ve inanıyorum ki bundan sonra da çok başarılı olacaksın. Başardığın işler beni gerçekten mutlu ediyor. Hep mutlu ol.
Edit: Şu an hayatım bu insanla hiç beklemediğim ve beni çok mutlu eden bi noktada :)))
Edit2: Arkadaşlar kendisiyle 1 buçuk ay önce yeni 1 yılımızı daha doldurduk!! Teşekkürler hayatıma :))))