vakit sıfır iki elli iki
.
kötülüğümün üstesinden gelemediğim zamanlarda
yani kendimi tutmak yerine zıvanadan çıkarırken
seni kendimden korumak için
beni senden atıyorum
aşağılara
sağır duymaz öldürür
zamanın içinde donmuş gülümsemeler...
ne mesafe ne mekan tanıyorum
en günahsız hâlimin sicili
senin kadar temiz değil
güzel şeylerden bahsedelim
ilk ölümün sancısından
toulouse-lautrec'in fırçasından
mösyö lapadite'in kızlarından
sancısız doğumlardan...
kıpırtısız, sakin gülüşlerimi çaldılar
uyuduk geçmedi, her yerde cinayet var
nefis bir alıp verememezliğe baş koyduk
yaşamak acı da ölmek tatlı mı?
geçseydik ya o köprüden
etseydik ya en güzel danslarımızı
"öldürmeden olmuyor diye buyurdu hain"
öldürmeden öldürmeyi öğrendi zalim