Başta bayağı zor geliyor hatta ilk gün okulu bırakıp aile evini dönmeyi bile düşünüyorsun. Koskoca şehirde yapayalnız kalmışsın tanıdığın kimse de yok. Her şey o kadar yabancı geliyor ki nasıl alışacağını düşünüyorsun. Ama alışıyorsun işte. İnsanı yıkmayan şey güçlendirirmiş derler, kendi kendine yetebilmeyi öğreniyorsun. Gün geçtikçe hem şehre alışıyorsun hem de insanlarına. İlk geldiğinde gördüğün yabancı şehir bir süre sonra senin evin olmuş oluyor, gördüğün yabancı sokaklar artık çok tanıdık. Hangi otobüs nereye gider, hangisi saat kaçta gelir alışıyorsun hepsine. Ama ailenin yaşadığı şehirle kıyaslaman hiç son bulmuyor, hep laf arasında sıkıştırıyorsun fark etmeden. Unutmayın sizinle aynı durumda olan birçok kişi oluyor. Kendinizi kasmaya gerek yok eninde sonunda istemeseniz de alışıyorsunuz. Başta hayatınızın en büyük hatasını başka şehirde okumakla yaptığınızı düşünseniz de sonradan iyi ki 'ye bırakıyor yerini.