Şu an hayatımda en çok yalnızlık çektiğim dönemdeyim. Ekimde üniversiteye başladım,abim üniversite için başka bir şehirde, geçen seneki arkadaşlarım da üniversite kazanıp başka şehirlere gittiler bir tek ben kaldım burada.
Sorun şu ki ben insanlarla tanışamıyorum. Yani bir insanın yanına gidip ne söyleyebilirim ki başlangıç cümlesi falan bulamıyorum asla. Bu yüzden ekimden beri tek bir Allah'ın kuluyla konuşmadan üniversite hayatı yaşıyorum. Şimdiye kadarki hayatımda da çok sosyal bir insan değildim çocukluktan kalma korkularım var -babamın mesleğinden dolayı ikide birde başka şehirlere taşınırdık ve hiç doğru düzgün arkadaşım olmazdı bir yerden sonra denemeyi bıraktım ve bir insanla nasıl tanışılacağını bile bilemez oldum artık- ama yine de hayatımın hiçbir döneminde bu kadar yalnız olmamış bu kadar yalnız hissetmemiştim.
O kadar uzun zamandır insanlarla konuşmadım ki şuraya yazmak bile aşırı rahatlattı...