Yapamadığım eylemdir. Kendimden herkesten tiksiniyorum sözlük. Herkesten duyduğum şey “çok ağırbaşlısın, insan sana yanaşmaya çekiniyor” ama yakın olan arkadaşlarım da “aslında çok eğlenceliymişsin Ya” diye düşüncelerinin değiştiğini söylüyor. Ama bizim yeni yetişen gençlerimiz (ki içlerinde ben de varım) tez canlı. Çok hızlı tüketiyorlar duyguları. Biriyle konuşuyorum görüşüyorum olay sürekli cinselliğe geliyor sonra aa yoksa Kezban mısın, tabu olarak mı görüyorsun… Hayır güzel kardeşim; ben yeni tanıştığım insanları önce tanımak istiyorum, sevdiği yemeği, rengi, mevsimi vs bilmek istiyorum. Özelinde yaşadığı şey yeni tanıştığım insanlar için ilgi alanımda değil. Sadece cinsellik için muhabbet kuracaksan da karşındaki insanı bir tart yahu dümdüz tartmadan ölçmeden karşındaki insanın da bu isteğe uygun olduğunu anlamadan söylediğiniz şeylerin insanlarda tiksinti uyandıracağını düşünmeden hareket edemezsiniz her şeyin bir yolu yordamı vardır. Ben de bu insanlarla aynı dönemde yetiştim ama nasıl bu zamana kadar yollarımız kesişmedi, şimdi de nasıl sürekli yollarımız kesişiyor hayret ediyorum. Cahit Zarifoğlu’nun şu dizeleriyle sözümü bitirmek istiyorum;
“Biliyor musunuz ben bu çağdan nefret ettim,
etimle kemiğimle nefret ettim..”