Çocukken annemin çok fedakar bir kadın oluşuna öfkelenerek bakardım.
Kendi kardeşlerine koşuyor, bana ablalarıma, abime, babama, babamın ailesine, kendi ebeveynlerine.. Sanki annemden 5 tane vardı. Fiziksel olarakta zihinsel olarakta çok güçlü bir kadındı. Ve uzaktan bakıp ben büyünce "annem kadar koşturmak istemiyorum, bu kadar yorulmak fedakar bir kadın olmak istemiyorum" derdim.
Şimdi düşünüyorum. Dünyanın en güçlü annesine sahipmişim. Onsuz bi hayat düşünemiyorum. Annemin yarısı kadar fedakar olsam tüm dünyaya yeterim sanki.
Yaşadığın tüm zorluklara rağmen sevgini bana her zaman hissettirdiğin için teşekkür ederim annecim. Hayattaki en büyük şansımsın