baba

Babam bana ömrümde 1 kere aferin oğlum dedi. (Daha sonra oğlum ve aferin kelimelerini zaten hiç duymadım) Her dediğini yapmaya çalıştım. Ödenen milyonca borçlar yarım bırakılan okullar gidilen binlerce kilometreler uğruna siktirleri yiyip sokakta kalmalar çağırdığında hemen orda olabilmek onun için sevdiğim kızı terk etmek yenilen onca dayaklar.. Hepsinin tek sebebi var. Bı kere daha "aferin oğlum" demesiydi. Geçen telefon faturalarının zamanı gelmiş mesaj attı. Telefonları öde evlat diye. Lan ne biçim mutlu oldum. Aferin yoktu belki. Oğlum da demedi ama Bana "Lan" yerine evlat dedi. Hep düşünüyorum ölünce nasıl hatırlıcam onu acaba diye.. Sanırım ne yaparsa yapsın ne olursa olsun birinci sınıfta hepsi 5 pekiyi olan karnemi eve getirdiğimde bana "aferin oğlum" diyen adam olarak kalıcak aklımda.