spider-man no way home

taze izledim de geldim. tobey maguire abimi görünce hem çok sevindim, hem de inceden bi' gözlerim yaşardı. çocukluğum ya bu adam. hala o duygusal topluktayım... ne özlemişim seni ya. görmeden de biliyordum özlemimi ama görünce hepten saldım kendimi. abartmıyorum; ciğerim sızladı. eskisi gibi hafif poğaça yanak olsaydın ne olurdu sanki!? çok mu zordu şu film için birkaç kilo almak? neyse neyse, sen her halinle güzelsin. mary jane kurban olsun sana. not: görüldüğü üzere hiç analiz yapacak havamda değilim. senaryoya falan başka zaman kafa atarız inşallah. efkarlıyım abiler. bugünlük paydos.