Uzun bi kanser tedavisinden sonra, 34 gün önce gömdüm babamı. Hastane hastane dolaştım, hastalığın her evresinde hem karar alıcı hem uygulayıcı oldum. Sonra da layıkıyla, hastalığında nasıl her şeyini üstlendiysem, ölümünde de üstlendim, tabutunu kendi ellerimle taşıyarak gömdüm babamı.
Sevgisiz büyüyen ve annesi babası tarafından hiç sevilmeyen o kız çocuğuydum. affettim babamı.
Eğer babanızla aranız kötüyse, onu silip atabiliyorsanız atın ve arkanıza bakmayın. Ama o kadar da kötü değilse kin beslemeyin çünkü muhtemelen öldüğünde yerle bir olacaksınız ve pişmanlık peşinizi bırakmayacak.