Sevilmediğini kabullenmek çok büyük bir olgunluk ve acı eşiği.
Bu eşiği geçince hiçbir şey eskisi gibi olmuyor çünkü böyle şeyler ancak karşılıklıysa güzel.
Yoksa sevginiz diken olur batar. Karşı tarafın da vicdanına yük üzerine baskı olur.
Sevmiyorsa sizi gösterip durmayın sevginizi. Çünkü ilgilenmiyor onu ne kadar nasıl ve niçin sevdiğinizle. Ziyan olursunuz.
Duyduğunuz sevgiye saygı duyuyorsanız onu karşınızdakine karşı bile koruyun. Sevginize yazık etmesine izin vermeyin.
En başta şu soruyu sorun kendinize, o artık bunları duymayı hakediyor mu?
Zaten ben gibi bir gurur topuysanız istese de hiç edemez içinizde beslediğiniz sevgiyi. Çünkü bir daha duyamaz o cümleleri. Sonra belki mumla arar ama bir kere olur o.
Zar zor içinizi açmışken bir sonuç alamazsanız, artık ölseniz bir daha bahsetmezsiniz o sevgiden.
(bkz: biz de erkeklere bir günde küsmedik)