Hala hayatımın şansı bir komisyona denk geldiğimi düşünürüm.
İlk girişimde salak arabanın tekerini tam göstermeyen aynası ve komisyonun "bence biraz ileri al, kaldırıma değersen saymam" müdahalesi yüzünden tam yanaşamadığım ve kalmama neden olan paralel parka ikinci sınavda geldiğimde araba stop etti. Heyecanla yeniden çalıştırmayı deneyecekken yanımdaki hoca "themis bir sakin ol dur bi, çek el frenini, ayaklarını da pedallardan çek. Biz senin için burdayız acelemiz yok. Hazır hissettiğinde yeniden arabayı çalıştırabilirsin, sakinleş." demişti ve havadan sudan bir sohbet konusu açmıştı. Kendimi iyi hissettiğimde ise "hadi çalıştır bakalım, sen bu işi biliyorsun belli. Başka hata yapmayacaksın" diyerek daha da kendime güvenmemi sağladı. Ve gerçekten de başka hiçbir yerde takılmadan geçtim sınavı.
Öyleki arkadaşlar, önemli olan pozisyonunuz, taviz vermez duruşunuz değil. Biraz insan halinden anlamak, yardımcı olmak.