Ben çok seviyorum asosyal olmayı eğer yaptığım şey asosyallikse..
Bir tane yakın arkadaşım var, insan kalabalığı sevmiyorum, kalabalık olan her şey verimsizleşiyor. Kaçımız kendiyle yalnız kalacak kadar cesaretli?
Kaçımız gerçekten yalnız kalmama korkusu olmadan bir insanla birlikte?
Bu soruları kaçımız soruyor ve cevaplayabiliyoruz?
Birçoğumuz yaşamıyor sadece gün bitiriyor.
Asosyallik kötü bir şey değil kıymetini bilecek birkaç insan var ve sen yeteri kadar doyum alıp kendine dönüyorsan sık sık, asıl sosyallik bu bence.
İnsan önce kendine yetebilmeyi öğrenmeli. Kendini dinlemeli neyi istediğini bilmeli, iki kitap okumalı, bir yerleri keşfetmeli.. İlla sosyal olayım birileri olsunla olmuyor.
İçi boş bir şey doldurulmadıkça bir yere ait olmaz en küçük rüzgarla savrulup durur. Buna sosyallik de denmez :)