eskiden özellikle ergenlik dönemimde annemle çok zıtlaşırdık düşüncelerimiz pek uymazdı abim derdi annemin kıymetini 20li yaşlarında anlayacaksın diye ama ciddiye almazdım karakterimiz değişecek değil ya hep böyle olacak ilişkimiz derdim. ama dediği gibi de oluyormuş, son zamanlarda doğrusuyla yanlışıyla yaptıklarımı arkadaşlarımın yargılamaları onlara fazla müsaade ettiğim için hayatıma gereğinden fazla müdahil olmaları üstümde büyük bir baskı oluşturdu. ve normalde yapmayacağım şekilde anneme açtım kendimi. kendi öz annem bile bana sana şunu yap ya da yapma diyemem içinden ne geliyorsa sana ne doğru hissettiriyorsa onu yap dedi. ve hayatımı arkadaşlarıma bu denli açmamam gerektiğini sınırlarımı belirlemem gerektiğini ve bunu o önceden fark etse de benim kendi kendime anlayıp bu karara varmamı beklediğini söyledi. bu saatten sonra tek dert ortağım anamdır canım anam
tanım: geç olsun güç olmasın dedirten durum