Az önce birden bire en güzel yaşımda büyük bir ihanetle sarsılmamı sağlayan eski dostlarım geldi aklıma. Girdim Instagram'a baktım profillerine uzun uzun, teker teker, en ince ayrıntısına kadar. Gözlerim yanmaya başladı. Hepsi ayrı ayrı güzelleşmiş, hayatlarında sanki herşey yolundaymış gibi. Şehir şehir gezmişler, sonuna kadar eğlenmişler, beraber hayal ettiğimiz ne bok varsa yapmışlar. İkisinin ciddi ilişkisi vardı hala beraberler ve mutlular. Diğeri önce enişte sonra sevgilim dediği adamla bilmem kaçıncı yılına girdi. Sonra döndüm aynaya baktım. Gözlerime baktım. Onlardan sonra birçok şey geldi başıma. Çok yaralar aldım. Kabuk dahi tutamayacak yaralar aldım hemde. Çökmüşüm onu farkettim. Önceden herşeye rağmen hayat dolu bir insandım şimdi ise resmen bitmişim. Canım acıdı ses edemedim. Zaten ağlamak haram bana. Çıktım balkona bir sigara içtim dona dona. Sonra çıktım salona geldim güldüm eğlendim. Bian duvara bakakaldım o an içimde hala bir fırtına koptuğunu anladım. İnsanoğlu çok garip. Canımın acısından ağlayamıyorum bile ama gülebiliyorum. K