Mahallemizin ilk girişinde büyük bir toprak arsa boşluk vardı. İlk girişi dediğimizde büyük yola yakın yeriydi. Bu alanın arkası yani yoldan uzaklaştıkça evlerin karmaşasına girdikçe arka mahalle olurdu. Çocukluk jargonuyla oluşturulmuş belirli başlı tanımlar vardı. Ve herkes anlar bilirdi. Bahçe dedik mi okulun bahçesi anlaşılırdı. Aşağı mahalle dedik mi arka mahallenin de ötesindeki mahallenin diğer mahalleyle olan sınırıydı. O zamanlar mahalle, sokak ve cadde isimleri bilmezdik. Bir de belirli başlı ağaçlar vardı. Belirli başlı da artezyen çeşmeler vardı. Büyük çeşme, küçük çeşme, kırmızı çeşme denilince bilirdi herkes.
Şimdiyse ne ağaç kaldı ne çeşme ne de boş arsa.
Şimdi tarifler marketlere göre fastfoodçulara göre.
Şimdi her şey anlamsız.