Uzun uzun yazıp canımı sıkasım var bugün. Her noktanın virgülün hesabı var içimde.
Neye canım sıkılıyor neden bu kadar dipteyim artık bunun bile çetelesini tutmaz oldum. Ooo önceden öyle miydim, her sorunu tek te yazar neden sorun olduğunu tartar, ölçer biçer çözüm üretirdim. Evet sayın yazarlar ben öyle biriydim buna enerjim vardı. İçime dönük olduğumdan yaşadığım olaylar az ve öz olur çözümü de içimde hallederdim. O çözümlerim bana kocaman bir dünya olmuştu. Daha doğru tanımı cep evrenlerim vardı. X sorununa çözümüm ona bağlı bir evren kurmaktı baş kahramanı tabi ki bendim ve her şey çok basitti. Ah aptallığım gerçek dünyadan ne kadar soyutsam o kadar güzeldi her şey. Gerçeklik algımdan bişi yitirmedim ama daha hafifti olanlar.
Şimdi öyle mi hangi soruna canım sıkılıyor neden dibindeyim hiç bir fikrim yok. Çevrem de olanlar yine oluyor. Hayaller yine kuruluyor. Ama kendi başına hareket ediyor hayallerim bile onlar bile sorun yaratıyorlar bana...
Çok yorgunum iliklerime kadar... Hücrelerim bile bir soba kenarına kıvrılıp uyumak için can atıyor... Her noktanın virgülün hesabı içimde büyüyor da büyüyor içimde sonu yok bu anlaösız döngülerimin. Sonu yok bu yorgunluğun...