Günden güne aidiyet duygumun zayıfladığı ülke.
Tüm bu yaşananlar 21. yy helak versiyonu mu acaba diyorum. Allahın güncel kahretme yöntemleri böyle mi oluyor ki.
Çünkü böyle halka böyle yönetici.
Dolar yükseliyorsa bize ne. Bizim işimiz yok dolarla TL ile maaş alıyoruz diyen bir kitle var karşımızda sen sabır ver allahım.
Muhtemelen benden daha az yaşayacak olan belli yaşın üstündeki yaşlılara hala geleceğimizle ilgili söz hakkı veren yönetim şeklimize de yazıklar olsun.
Belki acımasız bulacaksınız adil bulmayacaksınız ama yaşlıların fikrinin bir önemi yok. Çoğu zaman fikirlerinin kimseye bir faydası da yok. Çünkü tutucular anlamıyorlar. Bugünkü mevzu parti üstü bir konu. Siyaseti zerre kadar sevmeyen ve ilgilenmeyen ben bile konuşuyorsam particiliği aşmış bir gündemdir bu. Orta segment akçılar bile artık yeter diyebiliyor ama bu yaşlılara naparsan yap anlatamıyorsun.
Bugünkü mevzu geleceğimiz. Bağımsızlığımız. Bir milletin haysiyeti. Ama bu kesim onu bile görmüyor.
İktidara kim gelirse gelsin yaşlılar bundan hiçbir zaman fazla zarar görmeyecek. Olan hep bizlere olacak.
Yönetim, gelecek dediğimiz şey doğrudan gençleri çocukları orta kuşağı etkileyecek bir konu. Ülkeyi ilerletecek olan da bu kesim.
Seçim dediğin yerde fikirler savaşır. Yaşlıların bu savaşta yeri yok. Olmamalı. Bilinçli seçmen değil bunların çoğu. Deli oluyorum şu sokak röportajlarını gördükçe. Yumruklarımı ısırıyorum öfkemden.
Bu ülkenin yaşlıları gençlerine güvenmiyor. Gençlerini ahmak, ahlaksız ve tembel buluyor, küçümsüyor. Köpek gibi çalışalım ama hiç nefes almayalım istiyor. Birazcık tatili bize çok görüyor. Avrupalıların nasıl çalıştıklarını örnek gösteriyor ama ülke ülke gezdiklerini görmüyor.
Bizim gördüğümüzü göremedikleri gibi menfaatleri ve sözde dinleri uğruna kendi vicdanlarını da susturuyor.
Sokak röportajlarında fakir olan gebersin diyebilen vicdan ve akıl yoksunu morukların ülkesi burası ne bekliyorduk? Öleceğiz elbette.
Ölüm döşeğinden kucakta getirilip ölmeden 5 dk önce Tayyibe oy vereceklerin ülkesi burası. Ne bekliyorduk? batacağız elbette.
Kadınsa ne işi varmış orada örtseydi orasını burasını tahrik etmeseydi diyenlerin ülkesi burası. Ne bekliyorduk? Öldürüleceğiz elbette.
Eriyen ekonomimizin ekmeğine yağ sürdüğü bencil ve kurnaz almancının bile benden daha çok ülkesi burası.
Yaşamadıkları topraklarda kendini söz sahibi sanan o aptal ve medeniyet yoksunu Avrupalı türklerin ülkesi.
Ama bir tek bizim ülkemiz değil burası. Aktif çalışan. Vergi ödeyen. Gelecek vaat eden bizlerin ülkesi değil sadece.
Bir tek bize yaramıyor çünkü. Katillere yarıyor, hırsıza yarıyor, fakirin kanını emen zengine yarıyor, görgüsüz almancıya tatile gelen turiste bile yarıyor. Bir tek bize yaramıyor.
Bu batmaktan öte bir durum.
Allah hepimizin belasını böyle böyle veriyor bence. Bu pis zihniyetin. Kararmış vicdanların. Kalp yoksunluğu ve akıl tutulmasının acısı çıkıyor hepimizden.
Ölen onca masum insanın, adaletin yerini bulmadığı onca haksızlığın bedelini ödüyoruz canlarımızla.
Bu ülkede bir kadın kendi kanıyla katilinin ismini yazdı duvara.
Bu ülkede bir kadın hiç tanımadığı biri tarafından kılıçla öldürüldü sokak ortasında.
Bu ülkede bir kadın birisinin canı istedi diye kendi kapısının önünde bıçaklanarak öldürüldü. Sırf çelimsiz olduğu için. Ve daha nicesi.
Sanki bir oyunun içinde gibi ölmeden evimize girmeye çalışıyoruz biz bu ülkede her gün.
Canlı cansız her şey can çekişiyor bu ülkede. Ölmediğimiz her gün şanslıyız.
Şaka yapmıyorum. Ben artık nefes alamıyorum. Onlar her gün potansiyel katil, biz de her gün potansiyel kurbanız.
Bir sonraki kişi ben olabilirim. Ölsek hesabımız da sorulmaz.
Ellerini attıkları her alanı kuruttular çünkü.
Kendi ülkemde can güvenliğim yok.
Haksızlığa uğrarım adalet yok.
Eğitim berbat, gelecek nesil yok.
Ekonomi bitik vaat yok.
Aç ve çaresiz bırakılan bu halk korktuğumuz Afganlara dönüşmeyecek mi sanıyorsunuz?
Ne sevilecek ne savunulacak bir yeri kaldı. Neresinden tutarsan tut elinde kalan leş gibi bir ülke artık burası.
Batıyormuşuz. Batalım. Çünkü böyle moron halka böyle yönetim. Başımıza hala neden taş yağmadığına şaşırıyorum ben.
Bu ülke kendi evlatlarına kendisinden başka bir şeyle meşgul olma imkanı vermiyor gerçekten.
Gündemimiz içler acısı. Günlerdir her yerde memleket meselesi.
Yurtdışında 18 yaşında gençler ülke ülke gezebiliyorken bize düşündürttüklere şeylere bak.
Bazı siyasi ve yalakaların dalga geçer gibi açıklamalarıyla beraber kanıma dokunuyor tüm bu olanlar.