Benim için önemli ve zorlayıcı bir mesele var ki o da farkına vardığın şeyi kabul edebilmek. Ben artık farkına vardığım şeyleri kabul ediyorum.
Kızmıyorum, küsmüyorum. Üzülmüyorum diyemeyeceğim yalan olur, en azından daha az hırpalıyorum kendimi. Sakinim. Çok sakinim. Olması gereken neyse o oldu ve olmaya devam ediyor. Yersiz endişeye de çabaya da mahal yok artık. Her şey yolunda mı bilmiyorum ama her şey olurunda kesin bilgi. Fark ettiklerimi kabullendikten sonra olmasını istediklerim olması gerekenlerle bütünleşmiş halde. Elimde olan şeylerle olmayan şeylerin ayrımını da hiç olmadığı kadar verimli şekilde yapıyorum. Oldurmaya çalışmanın ya da Amerika'yı yeniden keşfetmenin alemi olmadığını kabul ediyorum! Israrın, zorlamanın, yorulmanın gereği yok. Bize gereken tek şey akışta kalmak. Bizim olan iyi ya da kötü her neyse bizi bulacak, oluruna varacak. Sırtımı bu gerçeğe yaslamak, başarmak zor oldu ama oldu. Hiç kimseyle ve hiçbir şeyle oldurmaya çalışma mücadelem kalmadı. Benim kavgam bitti. Yol güzelse yürüyor, çay sıcaksa içiyorum özetle. Ve bu hiç olmadığı kadar güçlü bir o kadar da iyi hissettiriyor.
"Sonra bir bakmışız, tüm taşlar yerine oturmuş. Kafanda her şey sessizleşmiş, sorularının cevaplarını da almışsın. Oluruna varmış, zaten ne yapsan da oluruna varırmış. Sadece zamanı var."